O καλύτερος γάμος είναι υπό βροχή

Τσικνοπέμπτη, μέρα χαράς και παραδοσιακού αποκριάτικου ξεφαντώματος, μέρα που η τσίκνα είχε την τιμητική της με τους Πατρινούς από νωρίς το πρωί να το γλεντούν με την ψυχή τιμώντας το παραδοσιακό έθιμο, να ανταλλάσουν ευχές, να γεύονται ψητές λιχουδιές και να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους.

Η πόλη συντονίστηκε στους αποκριάτικους ρυθμούς της Τσικνοπέμπτης. Η ατμόσφαιρα από νωρίς ήταν γιορταστικό και όλοι ανταποκρίθηκαν με ανοιχτή καρδιά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της μέρας: ανεμελιά, εύθυμη διάθεση και απόδραση από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Αυτοσχέδιες ψησταριές παντού, σε δρόμους, πεζόδρομους, πλατείες και κάθε υπαίθριο χώρο δημιούργησαν εστίες κεφιού και χαράς σε εργαζόμενους και περαστικούς.

Το βράδυ ο καιρός τα μούσκεψε για τα καλά. Όσο νερό δεν είχε ρίξει όλες τις προηγούμενες μέρες, το φύλαγε να το ρίξει μαζεμένο. Αλλά και όλο το κέφι, τη ζωντάνια και την τρέλα του Καρναβαλιού μας το φύλαγε ο κόσμος του να το φέρει στην επιφάνεια με τον πιο αυθόρμητο τρόπο αψηφώντας την καταρρακτώδη βροχή που δεν σταμάτησε λεπτό και αποδεικνύοντας ότι τα παραδοσιακά έθιμα και η καρναβαλική ευθυμία είναι τόσο βαθιά ριζωμένες στις φλέβες του Πατρινού, που δεν πρόκειται με κανένα τρόπο να πτοηθούν και να σιγήσουν.

Ο Γάμος της Γιαννούλας της Κουλουρούς αναβίωσε παρά την ασταμάτητη βροχή σε ένα δρώμενο, που διοργάνωσε η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Πατρέων «Καρναβάλι Πάτρας» με τη συνεργασία της θεατρικής ομάδας «Υποκριτές» και των πληρωμάτων 90 (με το magic bus) -159-39-41-51-37 -150 -97.

Παραδοσιακά καρναβαλικά δρώμενα, μουσική, χοροί, ξέφρενο κέφι και εύθυμη αυθεντική σατιρική διάθεση χαρακτήρισαν πομπές και το συναπάντημα γαμπρού και νύφης, που ένωσαν την Άνω και την Κάτω Πόλη. Η πομπή του γαμπρού Γουίλσον, με σημείο εκκίνησης την πλατεία Πίνδου ακολούθησε τη διαδρομή Πλατεία Πίνδου (Γούναρη και Αγίου Ανδρέου) – Γούναρη – Κορίνθου – Πλατεία Γεωργίου Α΄ και στελεχωμένη από τον Σπήλιο Λαλιώτη με το Mercedes του 1949 170F με επίσημη στρατιωτική συνοδεία αλά Αμερικάνα, τις σχολές χορού της Βίκυς Αγόρα Χοροδράση και της Ελένης Ανδρικοπούλου dirty dancing με κοστούμια εποχής των δεκαετιών ΄40 και ΄50, φρα(γ)κοφορεμένους Ευρωβλάχους με φράκα εποχής και η δεύτερη, η γαμήλια πομπή της Γιαννούλας με εκκίνηση την πλατεία Ταμπαχάνων ακολούθησε τη διαδρομή Γερμανού – Πλατεία Αγίου Γεωργίου – 25ης Μαρτίου – Αγίου Νικολάου – Κορίνθου – Κολοκοτρώνη – Μαιζώνος – Πλατεία Γεωργίου Α΄ και αποτελούμενη από κουμπάρους, παράνυμφους, προικιά, ομάδα τσιγγάνων, μεταμφιεσμένους, μέλη πληρωμάτων, Μουσικό Άρμα, άρμα της ταβέρνας, αυτοκίνητο με τα…χαλιά και καρναβαλικό λεωφορείο-όχημα τηλεοπτικών λήψεων της ΥΕΝΕΔ.

Ο γαμπρός έφτασε στην πλατεία Γεωργίου νωρίς και περίμενε πολύ την καθυστερημένη νύφη. Το άγχος του φανερό το ξεγελούσαν οι συνοδοί του κάτω από την καμάρα του Δημοτικού Θεάτρου ένεκα βροχής. Η αδημονία του μεγάλη μέχρι να φανεί η νύφη με τη συνοδεία της. Το συναπάντημα στο κεντρικό πατάρι αποζημίωσε και τους δυο και μαζί όλους τους … αμετανόητους καρναβαλιστές, που ενώθηκαν με ή χωρίς ομπρέλες σε ένα ανατρεπτικό γαμήλιο πανηγύρι. Πρώτα τα ιδώματα και ο Δήμαρχος (!!!) με το πρόσωπο του Προέδρου της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Πατρέων «Καρναβάλι Πάτρας», που υποδέχτηκε τον γαμπρό προσφέροντάς του το κλειδί της πόλης και ευθύς η νύφη, που δεν κρατιόταν με τίποτα και συναντά τον ποθητό της. Τον σηκώνει στα χέρια μέσω καρναβαλικών επευφημιών και άρχισαν οι χοροί σε κόντρα των προτιμήσεων των νεόνυμφων (swing, rock ΄n΄ roll για τον γαμπρό, τσάμικο, καλαματιανό για τη νύφη). Ο γάμος επικυρώθηκε από όλους μαζί που έδωσαν τον καλύτερο καρναβαλικό εαυτό τους και με έναν πραγματικά γενναίο χορό από τα κορίτσια των σχολών χορού, που έκαναν την δυνατή βροχή αναπόσπαστο σκηνικό του θεάματος. Mετά όλοι μαζί πόζαραν για την αναμνηστική φωτογραφία. Αυτός ο γάμος θα μείνει αξέχαστος…

Η Τσικνοπέμπτη, παρά τις κακές καιρικές συνθήκες έδωσε μια πολύ καλή ευκαιρία για να ξεφύγουμε από τους συμβατικούς μας ρυθμούς. Η πόλη όλη σε αποκριάτικη εγρήγορση. Ένα μεγάλο ολοήμερο υπαίθριο γλέντι, όπως υπαγορεύει το αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων έθιμο, που ειδικά στην Πάτρα λαμβάνει απρόοπτες διαστάσεις.