ΒΙΝΤΕΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΔΙΑΝΟΜΗ
ΕΠΑΙΞΑΝ:
Αντωνία Μπαντούνα, Νεκταρία Αλειφεροπούλου, Μαριάννα Φιλοπούλου, Βούλα Τζωρτζοπούλου, Γιώτα Σταυροπούλου, Σοφία Βεκερίδου, Άκης Χουζούρης, Θοδωρής Αρτόπουλος, Στέφανος Γκουτζιούλης, Θανάσης Κακαρίκος, Κυριάκος Κανέλλος, Δημήτρης Καραμήντζος, Θοδωρής Λουρίδας, Κώστας Μήτσιος, Νίκος Μπαντούνας, Γιάννης Σκιαδάς, Παναγιώτης Σμυρνιώτης, Λίντα Αντωνοπούλου, Αλίκη Καραγιάννη, Δέσποινα Κατσικερού, Έφη Κατσούλου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γεωργία Δάλκου
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ: Κώστας Αγγελάκος
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Κατερίνα Παπαγεωργάκη
ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Χρήστος Τερζής
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Τηλ Επικοινωνίας :
6972729627 (Αντωνία Μπαντούνα)
2710-242126 (Γεωργία Δάλκου)
Θεατρική ομάδα Τρίπολης
Φιλελλήνων 8
ΤΡΙΠΟΛΗ T.K. 221 32
Ήταν αρχές του 2002 όταν αποφασίσαμε να ανεβάσουμε τη «Λυσιστράτη». Το πάντα επίκαιρο θέμα του πολέμου αλλά και η πρόκληση να καταπιαστούμε για πρώτη φορά με την αρχαία κωμωδία ήταν τα κίνητρα της απόφασής μας. Η Γεωργία Δάλκου ξεκίνησε τη μετάφραση από το αρχαίο κείμενο και ήδη από τα τέλη Φεβρουαρίου ξεκίνησαν οι πρόβες σε σκηνοθεσία της ίδιας. Το έργο θα παρουσιαζόταν τον Ιούλιο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ που διοργάνωνε στην Τρίπολη το τότε Κέντρο Καλλιτεχνικής Πράξης του Δήμου. Η πρεμιέρα, όμως, έγινε νωρίτερα και μάλιστα εκτός Ελλάδος!
Ο Διόνυσος, με τη διπλή του υπόσταση – θεός του θεάτρου και του κρασιού – οδήγησε τη Θεατρική μας Ομάδα να ακολουθήσει τους «δρόμους του κρασιού» που ένωναν την οινοπαραγωγό Μαντινεία της περιοχής μας και την πόλη Τοκάι (Tokaj), φημισμένη, επίσης οινοπαραγωγό πόλη στη βόρεια Ουγγαρία, απ’ όπου έχει την προέλευσή του το εξαιρετικό κρασί Ασζού (Aszú). H τότε Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Αρκαδίας θέλησε να ανοίξει και έναν δίαυλο πολιτιστικής επικοινωνίας με την περιοχή κι έτσι, μπαίνοντας σε λεωφορεία και αεροπλάνα, φτάσαμε κουβαλώντας σκηνικά και κοστούμια σε έναν τόπο εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς αλλά και εξαιρετικών ανθρώπων, που μας εντυπωσίασαν και μας συγκίνησαν με τη φιλοξενία τους.
Η πρώτη παράσταση της «Λυσιστράτης» μας δόθηκε στις 22 Ιουνίου 2002 λίγο έξω από το Τάρτσαλ (Tarcal), μία κωμόπολη κοντά στο Τοκάι, σε ένα υπαίθριο πέτρινο θέατρο, χωρίς καθόλου τεχνητό φωτισμό. Το έργο ξεκίνησε με το φως του ήλιου, αργά το απόγευμα και συνεχίστηκε υπό το φως μεγάλων δαυλών που οι άνθρωποι εκεί είχαν ανάψει γύρω από τη σκηνή. Είχαμε φροντίσει να εκδώσουμε, με τη βοήθεια της Ουγγρικής πρεσβείας στην Ελλάδα, ένα δισέλιδο με την περίληψη του έργου στα ουγγρικά, για να βοηθήσουμε το κοινό να παρακολουθήσει την πλοκή του. Μας έκανε τρομερή εντύπωση το ότι γελούσαν σε όλα τα αστεία μέρη του έργου, κάτι που επιβεβαιώνει ότι η Τέχνη είναι πανανθρώπινη και έχει τη δική της «γλώσσα», δεν περιορίζεται από τους εθνικούς γλωσσικούς κώδικες. Ο ενθουσιασμός του κοινού στο τέλος της παράστασης, η θερμή φιλοξενία με γεύματα, χορούς, ξεναγήσεις αλλά και παρασκήνια γεμάτα με εδέσματα και χυμούς κατά τη διάρκεια της παράστασης, μας άφησαν με τις πιο γλυκές αναμνήσεις.
Δεν είναι τυχαία, λοιπόν, μια παράσταση – ορόσημο για την πορεία μας η Λυσιστράτη. Είναι μία παράσταση όπου το αρχαίο ελληνικό πνεύμα συνδυάστηκε αρμονικά με τη λαϊκή και δημοτική μας παράδοση από τη δημιουργική φαντασία της σκηνοθέτιδας. Τα κοστούμια της Κατερίνας Παπαγεωργάκη ακολούθησαν την ίδια λογική, παντρεύοντας την αρχαιοελληνική με την παραδοσιακή φορεσιά και τα σκηνικά του Κώστα Αγγελάκου, λιτά και λειτουργικά, αναπαράστησαν την υπό κατάληψη από τις γυναίκες Ακρόπολη των Αθηνών καλυμμένη με τεντωμένα πανό. Αλλά περισσότερο απ’ όλα είναι μία παράσταση που άνοιξε τους ορίζοντές μας πέρα από τα σύνορα της Αρκαδίας και της Ελλάδας και μας έφερε σε επαφή με ανθρώπους που μας ευχαρίστησαν εμάς, έναν ερασιτεχνικό θίασο από την Τρίπολη, για τον ελληνικό πολιτισμό. «Thank you for your culture» μας είπαν στο τέλος της παράστασης ανάμεσα στα συγχαρητήρια και τις αγκαλιές που μας έδιναν.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, η «Λυσιστράτη» μας παρουσιάστηκε στις 7 Ιουλίου 2002 στο θέατρο του άλσους του Αγ. Γεωργίου, στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ θεάτρου του Κέντρου Καλλιτεχνικής Πράξης του Δήμου Τρίπολης, απ’ όπου και το βίντεο της παράστασης. Στη συνέχεια περιόδευσε με παραστάσεις σε διάφορες περιοχές της Αρκαδίας, από τις οποίες θυμόμαστε ιδιαίτερα την παράσταση στην Κανδήλα, όπου παρά τη βροχή που ξεκίνησε – όχι πολύ δυνατή ευτυχώς – κανένας θεατής δεν κουνήθηκε από τη θέση του κι εμείς συνεχίσαμε να παίζουμε κανονικά. Αποσπάσματα του έργου παρουσιάστηκαν και αργότερα επ’ ευκαιρία διαφόρων εκδηλώσεων, μία εκ των οποίων έλαβε χώρα στο αρχαίο θέατρο του Ορχομενού, αλλά και στο διαγωνιστικό μέρος του Μώμου το 2009 (σκηνή Μυρρίνης – Κινησία).